فصل دوم سریال «رحیل» و مسئله طراحی صحنه و لباس 

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ انسان‌ها در آثار نمایشی دارای سه بعد ظاهری، اجتماعی و روانی هستند. هرکدام از آن‌ها روی شخصیت تاثیر گذاشته و او را برجسته می‌کند.  

بعد ظاهری اولین چیزی است که مخاطب آن را در فیلم‌ها و سریال‌ها دیده و درباره کاراکتر‌ها قضاوت خواهد کرد. در زندگی طبیعی نیز چنین است، زیرا وقتی فردی را می‌بینیم از نوع لباسی که پوشیده درباره او قضاوت کرده و حتی حدس می‌زنیم شغل او چیست یا چگونه شخصی است.  

از روزگار گذشته تا امروز، طراحی لباس در هنر‌های نمایشی بسیار اهمیت داشته و همواره شخصی را مسئول این کار می‌کنند که از توانایی‌های لازم برخوردار باشد تا طبق فیلمنامه یا پیشنهاد کارگردان البسه کاراکتر‌ها را طراحی کرده و بدوزد.

برخی از سریال‌های تلویزیونی که ساخته و روی آنتن رفته‌اند، به هیچ وجه طراحی لباس مناسبی نداشته اند، حتی فیلم‌های تاریخی که لباس‌های آن باید مطابق مد روزگار باشد برای همین مخاطب با دیدن طراحی لباس نامناسب نتوانسته با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کرده و سریال را با رغبت به تماشا بنشیند.  

فصل دوم سریال رحیل که روی آنتن رفته همانند فصل اول آن نوعی ریزبینی و دقت در طراحی صحنه و لباس دارد. رامین عباسی‌زاده تهیه‌کننده سریال «رحیل» با توجه به تجربه‌ای که در صنعت سریال‌سازی دارد، به خوبی این مهم را درک کرده است که اگر طراحی‌صحنه و لباس سریالش مدون و منطبق با اصالت زمانی نباشد قطعا مخاطب آن را نخواهد پذیرفت و برای همین است که می‌بینیم جزئیات و ریزه‌کاری‌های متعددی در طراحی انجام شده است.

حسن روح‌پروری، رضا حاجی درویش و ژاله زکی‌زاده به عنوان مجری ایده‌های طراح سریال به درستی توانسته‌اند هم زیبایی تصویری را برای کار به ارمغان بیاورند و از کلیشه‌های رایج در آثار تاریخی این سال‌ها دوری کنند تا چیدمان صحنه در عین گویایی زمان وقایع به سمت بازار سمساری شدن پیش نرود.

به همین دلیل بدون بریز و بپاش، تلاش خود را به خرج داده اند تا طراحی صحنه دارای عناصر مرتبط با داستان و وقایع تاریخی و لباس‌هایی که برای این مجموعه، طراحی، دوخته یا انتخاب شده‌اند، کاملا برازنده شخصیت‌ها بوده و به آنان جلوه خاصی بدهد.

تنوع صحنه و لباس‌ها نیز با توجه به اینکه داستان فیلم به بیش از صد سال پیش تعلق دارد، جالب توجه است. پوشش کاراکتر‌ها نمایشگر شخصیت آنان و نقشی است که در قصه دارند.

علاوه بر طراحی درست و جذاب لباس زنان دربار و رجال برجسته دوره قاجار و پهلوی، برای خدمه نیز لباس‌های زیبا و ساده‌ای تدارک دیده شده که هم با البسه درباریان متفاوت هستند و هم تمیز و رنگارنگ‌اند.

در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها، لباس‌های کهنه یا پاره تن خدمتکاران دون پایه می‌کنند، اما در مجموعه «رحیل» البسه خدمه نیز مناسب قامت آنان است.

متفاوت‌ترین طراحی لباس در این سریال به (بیتاج) تعلق دارد که با شخصیت ساحره‌گون او تطابق کامل دارد. ضمن اینکه تفاوتی آشکار با البسه دیگر کاراکتر‌های زن دارد، اما کاملا پوشیده است و دستور شرع در آن رعایت شده.  

در دورانی که در ساختار‌های فرهنگی، بخش‌هایی برای طراحی پوشش طراحی کرده‌اند اینکه سریالی تاریخی و مخاطب‌پسند خودش می‌تواند مزیت به کارگیری طراحی لباس را متبادر کند و هم لباس‌هایی زیبا و برازنده برای کاراکتر‌ها تهیه کنند و هم مقررات شرعی و عرفی را مد نظر قرار دهند، اقدامی است درخور و بیش از همه شاید منتج از واگذاری تولید کار به افرادی که اساسا در تلویزیون نضج یافته و مدیای تلویزیون و مختصات آن را به خوبی می‌دانند.

انتهای پیام/